aan boord...

De laatste dagen blader ik weer in mijn botenboeken. Koers zuid tot de boter smelt. 'k Val er graag mee in slaap. Henk Bezemer op z'n nieterig waarscheepje naar de Azoren. Jezus... het avontuur lonkt achter de horizon. Daar leeft een mens van op. Weten dat er een mogelijkheid komt om er even tussenuit te knijpen. De ondraaglijke saaiheid van het leven doorbreken en 't water optrekken op weg naar vreemde plaatsen, nieuwe kusten. Mijn kleine lieve contessa rukt al weken aan z'n meertouwen smachtend naar het 'afvaren', het vertrekken, het zachte wiegen of het ruwe beuken van z'n lichtblauwe rompje op de golven. De Noordzee en alles wat er bovenhangt is onvoorspelbaar. Maar misschien ben ik dat ook een beetje... en samen klikt het dan weer. Nog enkele dagen en hopelijk kondigt zwangere Sabine dan het ultieme zeilweer aan. Een hogedrukgebiedje... maar niet te hoog zodat er toch een briesje staat en liefst uit de juiste richting. Veel wil ik niet. Een zuidoostenwindje die me naar Engeland blaast. Een korte 'été indien' in 't putje van onze winter. Vier weesgegroetjes... dat moet te doen zijn. Of nee, maak er acht van, al was het maar om de dolfijnen nog eens terug te zien die me vorig jaar in april gezelschap hielden. Op m'n terugtocht van Ramsgate... opeens waren ze daar, spelend rond de 'Anne van Nieuwpoort' en dan plots verdwenen ze weer in het niets alsof ik dit allemaal gedroomd had.