vier dames...

Hopelijk kan dit 'postje' m'n lezers duidelijk maken dat het niet enkel zeezout is dat hier de smaak bepaalt. Gisterenavond vertoefde ik in opdracht van het maandblad 'Exit' in aangenaam gezelschap. Een groepsportret maken van vier getalenteerde en 'niet onaardig' ogende freules uit het Brugse. Lieve, Inge, Hannelore en Christina repeteren voor een gezamenlijk muzikaal project dat binnenkort in première gaat in cultureel centrum Scarpoord in Knokke. De temperamentvolle meiden zijn virtuoos elk in hun eigen vakgebied. Samen zorgen ze straks voor een wonder op de planken. 'k Was blijkbaar de eerste buitenstaander die onder de tip van de sluier mocht gluren.

De luide klik van m'n analoge camera klinkt onrespectvol door de gezangen en geproclameerde teksten heen. Om één foto te nemen die op visueel vlak zou kunnen concurreren met de schoonheid van dit geluid, deze hemelse klanken... jezus... wat een druk heb ik me weer op de schouders gehaald. De ruimte, een neonverlicht turnzaaltje van een dorpsschooltje, is niet bijzonder inspirerend om tot een 'verheven' beeld te komen. Een scheut authentieke cubaanse rum, door Hannelore illegaal het land uitgesmokkeld, geeft mij dat tikkeltje extra moed om tot het orchestreren van m'n 'rembrand' te komen. De nimfen nemen op m'n voorzichtige aanwijzingen hun plaatsen in. Mijn geïmproviseerde, erg amateuristisch lijkende, softbox probeert wat warmte onder de koele neonbuizen te krijgen... en zo'n handflits... altijd een verrassing. Was ik maar een paparazzi van één of andere Vlaamse tabloid dan was één simpele klik voldoende om deze kunstzinnige vierschaar in te blikken. Dan hoefden die ogen niet eens iets te zeggen... laat staan een verhaal over muziek, durf, verlangen, scheppingsdrang en vermogen om schoonheid bijna tastbaar te maken.