Hij kan zitten...
Daar zit hij in z'n bench. Het kopje scheef houdend... 'Compassie, please compassie... Je zou het beestje uit liefde wel doodknijpen . Een puppietje... negen weken oud, een Jack Russel Terrorist. Chips is the name, 'white nights' is the game. Een uurtje janken, een uurtje slapen. 't Arme schepsel 's morgens klaarwakker, wij met kleine oogjes proberen te achterhalen hoe je zo'n bolletje energie moet opvoeden. De inderhaast doorgenomen hondenliteratuur op 't net laat ons in verwarring achter. Ons huis ligt vol met kranten. Op handen en voeten kruip ik door onze 'salon' collumns lezend geschaduwd door een naar-hond-ruikend-schepseltje dat ondertussen m'n oren properlikt. Gisteren beleefden baasje en beestje een eerste 'aha-erlebnis'. ZIT, ZIt, Zit, zit... eventjes op dat bekkentje duwen en jezus nog aan toe... 't beestje ging zitten, en dan, belofte maakt schuld, een snoepje. Intelligent, geniaal! Chips toch... jij bent de parel aan de kroon van deze bedreigde stamboom. Mijn dag kan niet meer stuk. Hij kan 'zitten'!
Nu enkel nog die verdachte pasteitjes verzamelen (zijn deze trouwens niet te recycleren), die lekken in ons dak dichten (is dit wel van de regen?) en vooral... positief blijven. We hebben een prijsbeest in huis!
2 comments:
Onnodig te zeggen, Paul, dat u zich iets vreselijks op de hals hebt gehaald! Geen moment rust meer, en altijd dat vervelende getik van die nageltjes over de vloer! 't Is heel wat anders dan de stille vlucht van dolfijnen!
;-)
Paul, Paul, daar gaat je vrije tijd...
( die prachtige ogen en die natte neus, wanneer je dat ziet dan heb je geen keus.
dat grappige lijf van die vierpotige vrind, dat maakt je op slag weer zo blij als een kind.
en vrije tijd is maar een beperkt woord, de vriendschap van zo'n diertje is iets wat echt scoort...)
ik hoop dat je katten er mee kunnen leven.....
Post a Comment